deboompjes.nl

                     alle foto's © deboompjes.nl
      home   reizen    papegaaien & parkieten  

"Op zoek naar Vijgpapegaaien in Australië"

(Parkieten Sociëteit, juli 1999)


Op zoek naar Vijgpapegaaien in Australië

Gerben en Renie Boom

Als liefhebber van papegaaien en parkieten hadden we al enige tijd de wens om eens naar Australië te gaan om de Australische kromsnavels in het wild te kunnen zien. In september ’98 hebben we die wens omgezet in daden. We willen niet te diep ingaan op de reis, omdat in de PS al regelmatig artikelen gepubliceerd zijn over reizen naar Australië. Daarom leggen we de nadruk op één van de aspecten van onze reis: onze zoektocht naar de dubbeloog vijgpapegaai.

kamperen in Australië

Met een tweepersoons campertje hebben we drie weken rondgetourd door de staten ‘Northern Territory’ en ‘Queensland’. Ons droombeeld was lekker kamperen met kaketoes boven je hoofd en kangoeroes die rond het campertje springen, en dat hebben we een aantal keer echt meegemaakt! Meestal werden we wakker van de lori’s (wat een lawaaischoppers zo vroeg op de morgen!), dus snel opstaan en de dag beginnen met vogels kijken.

Campings zijn trouwens erg goed in Australië en je maakt er snel contact. Het eerste wat we deden als we aankwamen op een camping was een praatje maken met de eigenaar of degene achter de receptie, om zo te achterhalen welke vogels er in de buurt te zien waren. Meestal was er wel iemand die erg enthousiast werd en wist te vertellen wat er zoal in de buurt rondvloog. Ook andere campinggasten wisten ons wel eens tips te geven.

Onderweg konden we zo vaak en zo lang stoppen als we wilden. Wij konden bijvoorbeeld volledig uit ons dak gaan bij een stel rosé kaketoes. Een Australiër vroeg ons eens waar we toch naar keken. Op ons antwoord "de rosé kaketoes" (of Galah’s zoals de Australiërs ze noemen) keek hij ons vreemd aan en vertelde dat hij ze thuis (in Perth) regelmatig van het dak schoot omdat ze met z’n honderden de televisieantenne aan het molesteren waren. Wij vonden het trouwens erg opmerkelijk dat Australiërs vaak erg geïnteresseerd bleken in de diverse soorten vogels, maar dat kaketoes over het algemeen tot de categorie "schadelijk wild" werden gerekend. Maar om terug te komen op onze tochten: we waren constant aan het speuren naar vogels. Dat zit er zo in dat we nu nog steeds (in Nederland) rondkijken en bij iedere meeuw verzuchten: "Wat jammer dat dit geen kaketoe is…".

zoeken naar de vijgpapegaaien

Het verhaal van de dubbeloog vijgpapegaaien is wel grappig. Het was ons al duidelijk dat het niet zo makkelijk zou zijn om deze vogeltjes te vinden. Toch wilden we een poging wagen, omdat we ze altijd al schitterend gevonden hebben.

In Queensland zitten drie ondersoorten van de dubbeloog vijgpapegaai (cyclopsitta diopthalma): marshalli, macleayana en coxeni. Wij startten onze zoektocht in de buurt van Cairns, het woongebied van de macleayana. Uit eerdere reisverslagen (PS) en boeken haalden we de informatie dat ze aan de oevers van de Daintree river meerdere malen gezien zijn. Dus maakten we een boottocht, heel interessant, maar helaas….. geen vijgpapegaaien. Ook de rest van de dag die we doorbrachten in ‘Cape Tribulation’ national park hebben we geen vijgpapegaaien gezien.

De volgende dag gingen we door naar Kuranda, een plaatsje in de heuvels van het ‘Atherton Tableland’. Ook deze plek was in reisverslagen aangewezen als verblijfplaats van vijgpapegaaien. In de vijgenbomen aan de hoofdstraat zouden ze moeten zitten. Maar, hoe goed we ook keken ….weer geen succes. We besloten bij een tankstation te vragen of iemand wist waar ze wel zaten. Het meisje achter de balie had er niet zoveel verstand van, maar belde voor ons de dierenarts, die hier vast meer vanaf wist. Deze man wist te vertellen dat ze inderdaad wel eens in de vijgenbomen zitten, zelfs in zijn tuin, maar niet deze tijd van het jaar. De vijgpapegaaien zitten alleen in Kuranda als de vijgen rijp zijn, en dat is rond de kerstdagen. Overigens had hij ze nog nooit van dichtbij gezien, omdat ze altijd bovenin de hoge bomen zitten. De enige tekenen van hun aanwezigheid zijn de kleine kleverige stukjes vijg die met een gestaag tempo naar beneden komen vallen. Voor ons dus weer een teleurstelling…

"the Flying Scotchman"

Op de camping waar we die avond aankwamen stelden we uiteraard weer onze vragen over de vogels die in de buurt te zien waren, maar de man achter de receptie wist niets van vogels. Even later, we zaten ondertussen te eten bij ons campertje, kwam hij aanlopen met een andere man. We werden voorgesteld aan ‘the flying Scotchman", een fanatiek vogelfotograaf uit Schotland die de helft van het jaar in Australië doorbracht en zich tot doel had gesteld om elke Australische vogel op foto vast te leggen.

Onder het genot van een paar biertjes begon hij enthousiast te vertellen (bijna niet verstaanbaar door z’n schotse accent) wat hij zoal had gefotografeerd en dat hij nu bezig was alle soorten Bowerbirds (prieelvogels) en hun nesten vast te leggen. Wij vertelden hem waar onze interesses lagen (parkieten en papegaaien) en dat we in het bijzonder op zoek waren naar dubbeloog vijgpapegaaien. "Geen probleem", zei hij, "Op camping ‘Cool Waters’ in de buurt van Cairns zitten er momenteel tientallen en ze zijn van dichtbij te zien". We konden het bijna niet geloven, maar na het vogelboek erbij gehaald te hebben bleek toch echt dat we het over het zelfde vogeltje hadden. De camping in kwestie bleek niet echt op onze route te liggen, maar één van de voordelen van zelf rondtrekken is dat je ook zelf de route bepaalt. Het moge duidelijk zijn dat op dat moment onze route werd aangepast.

camping "Cool Waters"

De volgende dag, aan het eind van de middag, kwamen we bij de camping aan (het was wel even zoeken). Een mooie, rustige camping aan een beekje waar vijgenbomen staan. En omdat het klimaat hier wat anders is dan in Kuranda (dat hoger ligt) waren hier de vijgen al wel rijp in september!

Eén van de vijgenbomen stond aan de oever van het beekje en droeg vrij laag vrucht. Omdat we zelf op de wat hogere oever aan de overkant stonden, hingen de vijgen bijna op ooghoogte op een afstand van een paar meter. Het was even goed kijken, maar toen zagen we ze: tientallen felgekleurde vijgenetende papegaaitjes. Feitelijk zat de hele boom vol! Het was echt geweldig om naar ze te kijken, ze te filmen en te fotograferen. Bang waren ze inderdaad niet. Ze zijn alleen zo klein (formaat agapornis), dat als ze hoog in de boom zitten, je ze gewoon niet ziet. Na ongeveer een uur begon het te schemeren en vlogen ze weg. De bijgevoegde foto’s zijn het resultaat van deze ontmoeting en laten zowel een man als een pop van deze wonderschone soort zien.

resumerend

Het zal duidelijk zijn dat wij enorm van onze vakantie genoten hebben! Behalve de vijgpapegaaien hebben we veel andere kromsnavels gezien: een enorme zwerm naaktoogkaketoes spelend in het gras op de camping, rosé kaketoes, grote geelkuif kaketoes, zwarte roodstaart kaketoes, pennantrosella’s, bleekkoprosella’s, brownsrosella’s, koningsparkieten, roodvleugelparkieten, turquoisineparkieten, valkparkieten, lori v/d blauwe bergen, roodneklori, schubbenlori.

Dergelijke vogels in het wild te zien rondvliegen, dat is toch het mooiste wat er is!