"Agapornis Roseicollis in Namibië"

(Agapornis, februari 2015)

Agapornis Roseicollis in Namibië

Gerben, Renie en Ruben Boom

In de zomer van 2013 hebben wij een rondreis door Namibië gemaakt. Drie weken lang hebben we met een huurauto door dit prachtige land gereisd. Ons zoontje was tijdens deze reis 5 jaar oud, dus we hebben bewust de dagelijkse reisafstanden beperkt gehouden. Maar desondanks hebben we in die drie weken een groot deel van Namibië kunnen bekijken en een goede indruk van dit prachtige land gekregen.

We hebben het geluk gehad een groot scala aan "wildlife" tegen te komen, soms vluchtig maar soms ook heel lang en uitgebreid. Hoogtepunten waren toch wel de ontmoetingen met leeuwen, cheetah's, olifanten en de grote kuddes giraffen, zebra's en springbokken. Maar eigenlijk is iedere ontmoeting met een diersoort in het wild een bijzondere ervaring (vinden wij althans).

In dit korte artikeltje willen we niet uitweiden over onze rondreis of de verschillende Afrikaans diersoorten. Dit is een agapornidenblad en daarom is de hoofdpersoon van dit verhaaltje natuurlijk een agapornis, en wel de roseicollis. Tijdens de voorbereiding van onze rondreis hebben we goed gekeken naar het leefgebied van de roseicollis, want we wilden natuurlijk proberen deze dwergpapegaai in het wild te spotten. En zo hebben we uiteindelijk een route samengesteld die ook voldoende mogelijkheden zou moeten bieden om deze vogeltjes tegen te gaan komen.

Gelukkig bleek dat ook te kloppen, want we zijn op verschillende plekken wel roseicollis tegen gekomen. Maar jammer genoeg waren die ontmoetingen vaak erg kort. De vogels die we zagen kwamen meestal luidkeels overvliegen en voor we er dan goed en wel erg in hadden waren ze alweer aan de horizon verdwenen. En als we ze dan al ergens zittend in een boom of struik aantroffen, waren ze dusdanig schuw dat ze niet te benaderen waren. Hetzelfde gold trouwens voor een andere papegaai uit Namibië, de rüppels papegaai (die we overigens wel prachtig gezien hebben met een net uitgevlogen en nog om voer bedelend jong).

Goede foto's maken was dus niet zo eenvoudig, maar gelukkig hebben we een plek gevonden waar dat wel mogelijk was: Etango Ranch. Deze boerderij, gelegen vlak bij het vliegveld van Windhoek, heeft een paar toeristenkamers beschikbaar. Een heerlijke plek om een dagje te verblijven èn te genieten van de roseicollis die hier 's morgens vroeg en aan het eind van de middag te zien zijn. Blijkbaar zijn ze hier meer gewend aan mensen, want ze waren hier veel minder schuw.

Hoe dan ook, we hebben een paar mooie foto's kunnen maken. En omdat we tegenwoordig in gevangenschap steeds meer mutaties en "standaard" roseicollis zien, leek het ons leuk om de foto's van de originele wilde roseicollis hier in dit blad met jullie te delen. Dus daarom geen tekst meer, maar graag aandacht voor de foto's van de mooie wildvorm roseicollis.